Μετά από μια μακρά προεκλογική περίοδο, κατά την οποία υπήρξαμε μάρτυρες ενός στείρου πολιτικού λόγου, διανθισμένου με τον λαϊκισμό και μιας εξόφθαλμης προσπάθειας παραπλάνησης των ψηφοφόρων και υποκλοπής της ψήφου τους, το εκλογικό σώμα επανεξέλεξε, με βάση τους γενικά κρατούντες κανόνες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, τον κ. Νίκο Αναστασιάδη στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εξασφάλισε 215.281 ψήφους, σε σύνολο 384.524 εγκύρων ψήφων, δηλαδή το 55,99%.
Παράλληλα, ένας μεγάλος αριθμός πολιτών, που είχαν το δικαίωμα του εκλέγειν, γύρισαν την πλάτη, για μια ακόμη φορά, στο σαθρό πολιτικό σύστημα και απαξίωσαν τους υποψήφιους. Το ποσοστό αυτών των ανθρώπων είναι ψηλότερο από το ποσοστό της αποχής, που ήταν 26.03%, αν λάβουμε υπόψη τις περίπου 29.500 χιλιάδες των νέων μας που δεν γράφτηκαν στους εκλογικούς καταλόγους και τις λευκές ψήφους. Στο φαινόμενο της αποχής, που είναι διεθνές, επιχειρήθηκε πολλές φορές στο παρελθόν να δοθούν ερμηνείες. Το μεγαλύτερο λάθος είναι η προσπάθεια μονοδιάστατης ερμηνείας του φαινομένου. Δεν είναι σκοπός του γράφοντος, στο σημερινό άρθρο, να αναλύσει το φαινόμενο. Θα ήθελε μόνο να επισημάνει ότι πρόβλημα δεν είναι η απαξίωση των πολιτικών, αλλά και της πολιτικής ως αξίας. Τους πολιτικούς μπορούμε να τους αντικαταστήσουμε. Όμως, η πολιτική, όπως τόνισα σε προηγούμενα άρθρα μου, είναι αναντικατάστατη. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε την πολιτική, ως θεσμό που συνδέεται με την ανάδειξη των εκπροσώπων του φορέα της κρατικής εξουσίας, που είναι ο λαός. Έτσι, ολοκληρώνεται η δημοκρατία. Για να εξέλθουμε από το τέλμα, χρειάζονται πολλά να γίνουν. Το έργο δεν είναι εύκολο. Θεσμοί, νοοτροπίες και συμπεριφορές δεν εισάγονται. Σπέρνονται και φυτρώνουν εγχώρια δια μέσου μιας πολυχρόνιας καλλιέργειας.
Ο κ. Αναστασιάδης κατήγαγε μια άνετη και ευρεία εκλογική νίκη. Δεν αντιμετώπισε ισχυρούς αντιπάλους. Ένα μέρος αυτών που ψήφισαν τον κ. Αναστασιάδη, ιδιαίτερα στο δεύτερο γύρο, ψήφισαν με κριτήριο το μη χείρον βέλτιστον. Στο δεύτερο γύρο, ο κ. Αναστασιάδης αντιμετώπισε τον αναπληρωματικό υποψήφιο του ΑΚΕΛ κ. Μαλά που δεν έπεισε ότι ήταν ανεξάρτητος και αυτόφωτος. Ο κ. Αναστασιάδης, έχοντας στην ουσία αντίπαλό του το ΑΚΕΛ και όχι τον κ. Μαλά, κατάφερε να αναβιώσει τις μνήμες για τη χαμένη γη που παρέλαβε το 2013. Στον πρώτο γύρο, είχε αντίπαλο και τον υποψήφιο του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου κ. Νικόλα Παπαδόπουλο, Πρόεδρο του ΔΗΚΟ. Ο κ. Παπαδόπουλος δεν κατόρθωσε να πείσει για τη «νέα στρατηγική» του. Ούτε τους οπαδούς των κομμάτων που τον υποστήριξαν. Έλαβε το 25.74% των εγκύρων ψήφων, ενώ το ποσοστό των κομμάτων αυτών στις βουλευτικές εκλογές του 2016 ήταν περίπου 32%. Η πολυδιαφημισθείσα νέα στρατηγική επιχειρούσε να ισορροπήσει τις διαφορετικές απόψεις στο χώρο των κομμάτων που υποστήριξαν τον κ. Παπαδόπουλο. Με λίγα λόγια, οι πολίτες δεν είχαν ενώπιόν τους μια πειστική εναλλακτική πολιτική πρόταση.
Σε καμιά περίπτωση τα ποσοστά που πήραν ο κ. Παπαδόπουλος και άλλοι υποψήφιοι που δεν πέρασαν στον δεύτερο γύρο αντιπροσωπεύουν τη μεγάλη μάζα αυτών που αντιτίθενται στη μορφή λύσης που συζητείται στις ατέρμονες συνομιλίες, εδώ και 42 χρόνια. Το εκλογικό σώμα έδωσε ένα χαστούκι στον κ. Παπαδόπουλο και στους υπολοίπους του «ενδιάμεσου» - ένα ετερόκλητο πολιτικό συνονθύλευμα - και όχι σε όσους αντιτίθενται στην ΔΔΟ.
Οι προεδρικές εκλογές δεν αποτελούσαν δημοψήφισμα για την επιδιωκόμενη λύση στο Κυπριακό, όπως απερίσκεπτα και άστοχα πρόβαλε ο υποψήφιος του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου. Ούτε, επίσης, ο κ. Αναστασιάδης και οι συνεργάτες του μπορούν να ισχυριστούν ότι την «πεπατημένη» πολιτική στο Κυπριακό επικρότησε το 65% του εκλογικού σώματος που ψήφισε αυτόν και τον κ. Μαλά στον πρώτο γύρο.
ΟΙ εκλογές αφορούσαν την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας, Οι πολίτες δεν κλήθηκαν να απαντήσουν στο ερώτημα κατά πόσο δέχονται ή απορρίπτουν ένα συγκεκριμένο σχέδιο λύσης του Κυπριακού. Στις προεδρικές εκλογές, όπως και στις βουλευτικές, ο λαός έχει άλλα κριτήρια από αυτά που έχει όταν αποφασίζει για ένα σχέδιο λύσης.
Ας μη σπεύσει, λοιπόν, ο Πρόεδρος να ισχυριστεί ότι η λαϊκή εντολή που έλαβε περιέχει και λευκή επιταγή να παρουσιάσει στον λαό μια καταστροφική για τον κυπριακό ελληνισμό λύση, που θα είναι παρόμοια με αυτήν του σχεδίου Ανάν με διαφορετικό περιτύλιγμα. Ο Προέδρος θα πρέπει να έχει κατά νουν τα πιο κάτω, που είπε στη συνέντευξή του στον «Φ» στις 21/1/2018: «Αυτό που συνειδητοποιώ, και έτσι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, είναι ότι οι εποχές που οι κομματικές ηγεσίες καθοδηγούσαν τους οπαδούς του, προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί». Προφανώς, ο κ. Αναστασιάδης θα είχε υπόψη του το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2004.
(Φιλελεύθερος, 18/2/2018)